سلام...
توفيقي بزرگ، حالي بي قرار، دلي شوق زده و چشم هايي خيس انتظار اين روزها نصيب شده که نمي دانم با کدوم سجده شکر و کدوم جملات روزهاي باقي رو سپري کنم.
رسم قشنگيه که هر وقت مي خوايم بريم سفر، دوستان رو ياد مي کنيم و ازشون حلاليت مي طلبيم.
اگه عمري باشه و سعادت باشه اول هفته راهي شهر معدن انوار زاهره ي وجه الهي، نجف اشرف هستيم تا همه آرزوها رو در آغوش گرم صاحب بزم و بارگاه سبز علوي برآورده ببينيم و از آنجا به همراه خيل عظيم عاشقان و دلدادگان حسيني پياده عازم کوي پير عشق و سرسپردگي شويم. با همه حقارت و کوچکي مون، حتما نائب الزياره و دعا گوي همه دوستان خواهيم بود انشاءالله...
چشماي اشک بارمون را، دل بي قرارمون را، قدم هاي پر خطامون را دعا کنيد... حتما.

سلام...
ممنون از اين چاي قند پهلو...
واقعا مفيد بود.
انوار الهي روشنيِ لحظه هاتون

ماشاءالله به قلمت
احسنت